Bráðabirgðatölur fyrir stangveiði á laxi sumarið 2020

1. mynd. Stangveiði í íslenskum ám frá 1974 - 2020. Veiðinni er skipt í landaðan afla (blátt), veitt og sleppt (grænt) og veiði úr sleppingum gönguseiða (rautt). Tölur frá 2020 eru bráðabirgðatölur.

Aukning varð í laxveiði sumarið 2020. Heildarfjöldi stangveiddra laxa árið 2020 var um 42.800 fiskar sem er um 46% aukning frá árinu 2019.

Aukning varð í veiði í öllum landshlutum nema Norðurlandi eystra og mest varð aukningin á Suðurlandi.

Heildarfjöldi stangveiddra laxa sumarið 2020 var um 42.800 fiskar, sem var um 46% aukning frá 2019. Veiðin sumarið 2020 var nærri meðallaxveiði frá árinu 1974. Mesta aukningin varð á Suðurlandi en aukning var í veiði í öllum landshlutum nema Norðurlandi eystra.

Laxveiðitímabilinu er nú lokið í flestum ám landsins. Enn er þó veitt í ám þar sem uppistaðan í veiðinni er lax úr sleppingum gönguseiða, en þar stendur veiði til 20. október. Bráðabirgðatölur yfir stangveiði á laxi sýna að alls veiddust um 42.800 laxar (1. mynd) sem er nærri meðalveiði frá 1974. Veiðin 2020 var um 13.500 löxum meiri, en hún var 2019. Í tölum um heildarlaxveiði eru taldir villtir laxar, laxar sem upprunnir eru úr sleppingum gönguseiða og einnig þeir laxar sem er sleppt aftur í stangveiði (veitt og sleppt). Umtalsverð aukning varð í laxveiði í ám sem byggja veiði á sleppingum gönguseiða og var veiðin í þeim ám alls um 14.200 laxar og munar þar mest um að metveiði var í Eystri-Rangá þar sem um 8.600 laxar hafa veiðst en veiði í hafbeitaránum er ekki lokið.

Laxar úr gönguseiðasleppingum eru viðbót við náttúrulega framleiðslu ánna og þegar veitt er og sleppt í stangveiði veiðast sumir fiskar oftar en einu sinni. Þegar litið er til veiða á villtum laxi eingöngu (ekki úr seiðasleppingum), að teknu tilliti til endurveiddra laxa, er heildarstangveiði villtra laxa árið 2020 um 23.500 laxar, sem er sjötta minnsta stangveiði villtra laxa frá því farið var að skrá veiði í rafrænan gagnagrunn (2. mynd). Laxveiði jókst milli ára í öllum landshlutum nema á Norðurlandi eystra þar sem lítilsháttar minnkun varð frá fyrra ári (3. mynd). Mest var aukningin á Suðurlandi.

2. mynd. Stangveiði í íslenskum laxveiðiám þegar laxveiði í hafbeitarám er undanskilin og leiðrétt hefur verið fyrir áhrifum veiða og sleppa.

Líkt og var á síðasta ári eru áfram vísbendingar um að minni laxgengd á Vesturlandi megi að hluta til rekja til lítils hrygningarárgangs 2014. Sá árgangur hefur mælst liðfár í seiðamælingum, auk þess sem vorið 2019 var vatnsrennsli víða lítið þegar seiðagöngur til sjávar stóðu yfir og ekki er ólíklegt að það hafi aukið afföll á seiðum. Afkoma laxa í sjó skiptir miklu máli varðandi endurheimtur, en ekki liggja fyrir tölur um endurheimtur frá þessu sumri enn sem komið er. Miklar sveiflur hafa átt sér stað á endurheimtum laxa úr sjávardvölinni undanfarin ár og voru endurheimtur úr sjó mjög lágar árin 2012 og 2014, en árin 2013 og 2015 voru endurheimtur á hinn bóginn mjög góðar. Mikilvægt er að auka þekkingu á sjávardvöl laxa en dánartala laxa í sjó hefur almennt hækkað við Norður-Atlantshaf á síðustu áratugum. Ástæður þess eru ekki þekktar. Þegar dánartala hækkar ná færri fiskar sem ganga út sem gönguseiði að snúa til baka sem fullorðinn lax. Vísbendingar eru um að seiðaframleiðsla í ám hér á landi hafi almennt aukist, sem vegur á móti lægri endurheimtum. Aukningu í þéttleika seiða má má líklega rekja til aukins fjölda laxa sem sleppt er í stangveiði (veiða-sleppa) sem verður til þess að fleiri laxar hrygni að hausti.

3. mynd. Stangveiði á laxi sumarið 2020 skipt eftir landshlutum. Á Suðurlandi er gerður greinarmunur á veiði á villtum laxi (blátt) og laxi úr hafbeitarám (rautt).